Η κρατική διαχείριση της πανδημίας εξακολουθεί να είναι ελλιπής. Ο αριθμός των κρουσμάτων καθημερινά αυξάνεται, ενώ μετράμε συνεχώς νεκρούς γύρω μας. Έχουν περάσει επτά μήνες από το προηγούμενο lock-down και το Κράτος εξακολουθεί να μην επιτάσσει Μ.Ε.Θ. και να μην προσλαμβάνει ιατρικό προσωπικό. Προασπίζεται τα συμφέροντα του Κεφαλαίου και κάνει ό,τι μπορεί ώστε να το προστατέψει. Είμαστε ήδη σε δεύτερη καραντίνα και είναι αντιληπτό πως οι καταπιεσμένες/οι είναι εκείνες/οι που για άλλη μία φορά πλήττονται περισσότερο τόσο από τον ιό όσο και από τον καπιταλισμό και την πατριαρχία.
Οι γυναίκες πέρα από τον ιό εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε την πατριαρχία. Σημειώθηκε σημαντική αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Δεν είναι ο εγκλεισμός ο οποίος δημιουργεί τη βία. Η αντρική επιβολή στα σώματα μας υπήρχε και πριν από αυτόν. Αυτήν την περίοδο όμως πολλές γυναίκες αναγκάζονται να παραμείνουν κλεισμένες στο σπίτι με τον κακοποιητή τους μη έχοντας διέξοδο. Η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 βάσει καταγγελιών, μερικές φορές δεν ανταποκρίνεται καν. Το Κράτος καλεί επίσης τις γυναίκες να απευθυνθούν στους μπάτσους οι οποίοι έρχονται να ενισχύσουν τη δυστοπική κατάσταση και δε χάνουν ευκαιρία να τραμπουκίζουν και να κάνουν σωματικούς ελέγχους σε γυναίκες με την απειλή αν αρνηθούν να τις προσαγάγουν κιόλας. Λίγες μέρες νωρίτερα στην επέτειο του Πολυτεχνείου, αυτό επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά όπου χτύπησαν φοιτήτρια στο πρόσωπο, την έφτυσαν και την έσυραν από τα μαλλιά. Εξάλλου, είδαμε γυναικοκτονίες από μπάτσους, με την είδηση «εκπυσοκρότησης» του όπλου.
Ταυτόχρονα η γυναίκα έχει επωμιστεί το μεγαλύτερο μέρος των οικιακών εργασιών (οι οποίες δεν αμείβονται), την φροντίδα των παιδιών αλλά και το ρόλο της ως εργαζόμενη. Με τα σχολεία κλειστά αναγκάζεται να αναλάβει ένα τεράστιο φορτίο ευθυνών. Οι μισθοί εξακολουθούν να είναι άνισοι ενώ η ανασφάλιστη εργασία επικρατεί σε μεγαλύτερο ποσοστό στις γυναίκες. Με το κλείσιμο του τριτογενούς τομέα πολλές εργαζόμενες σε κέντρα εστίασης μπήκαν σε καθεστώς αναστολής σύμβασης ή ακόμα έχασαν τη δουλειά τους χάνοντας την οικονομική τους ανεξαρτησία. Επιπλέον, με τον αντεργατικό νόμο που θέλει η κυβέρνηση να περάσει, το 8ωρο γίνεται 10ωρο αυξάνοντας τις ώρες εργασίες αντί να μειωθούν.
Σε παρόμοια θέση βρίσκονται και οι εργαζόμενες/οι στο σεξ καθώς δεν συμπεριλήφθηκαν στην έκτακτη οικονομική ενίσχυση. Οι οίκοι ανοχής έκλεισαν, όσες/οι εργάζονται στον δρόμο αναγκάστηκαν να σταματήσουν ενώ άλλες/οι αναγκάστηκαν να δουλέψουν παράνομα αντιμετωπίζοντας τα πρόστιμα και την έκθεση στον ιό προκειμένου να καταφέρουν να ζήσουν. Αλλά και πριν την καραντίνα οι συνθήκες εργασίες δεν επέτρεπαν την εξασφάλιση της ασφάλειας τους. Κινδυνεύουν τόσο από τον ιό όσο και από την ανασφάλιστη εργασία. Οι εργαζόμενες/οι στο σεξ δοκιμάζονται ακόμα μία φορά και προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε καθεστώς ανέχειας το οποίο τις/τους καθιστά «αόρατες/ους». Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές όπου εργαζόμενες/οι στο σεξ έχουν δεχθεί επιθέσεις, και κυρίως τρανς άτομα τα οποία έρχονται συνεχώς αντιμέτωπα και τον ρατσισμό της κοινωνίας αλλά και τις δολοφονικές επιθέσεις. Οι δολοφονίες τρανς ατόμων κάθε χρόνο γίνονται όλο και περισσότερες.
Οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί και οι σεξιστικές επιθέσεις αυξάνονται συνεχώς σε όλο τον κόσμο. Αντικρίσαμε αηδιασμένες το δικαστήριο του Περού να αθωώνει βιαστή επειδή η κοπέλα φορούσε δαντελωτό εσώρουχο κρίνοντας πως «αυτός ο τύπος γυναικείου εσώρουχου χρησιμοποιείται συνήθως σε ειδικές περιστάσεις και οδηγούν σε στιγμές οικειότητας, γεγονός που δίνει την εντύπωση πως η γυναίκα είναι προετοιμασμένη ή πρόθυμη να προβεί σε σεξουαλική σχέση με τον κατηγορούμενο». Εμείς λοιπόν απαντάμε πως τα εσώρουχα μας δεν είναι συγκατάθεση και ότι θα φοράμε ό,τι θέλουμε! Ο βιασμός είναι βιασμός.
Φέτος όμως, στις 25 Νοέμβρη, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη νίκη του φεμινιστικού κινήματος σε Πολωνία και Αργεντινή μέσω των μαζικών και δυναμικών κινητοποιήσεων των αδερφών μας εκεί. Εμείς αποφασίζουμε για τα σώματα μας και κανένα Κράτος δεν μπορεί να μας επιβληθεί. Γυναίκες, cis και trans, θηλυκότητες, και ΛΟΑΤΚΙ+ στεκόμαστε απέναντι στο σεξισμό και την πατριαρχία.
-Κάτω τα χέρια από τα σώματα μας.
-Η άμβλωση είναι δικαίωμα.
-Δικαιώματα, ασφάλεια και επίδομα σε όλες/ους τις/τους σεξεργάτριες/ες.
-Άμεση ενίσχυση της γραμμής SOS 15900.
-Δημιουργία περισσότερων ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες.
-Δε θα περάσει ο αντισυνδικαλιστικός νόμος.
-Δε θα περάσει η αστυνομοκρατία σας.
-Τεστ για όλες/ους μας.
Γυναίκες Ελευθεριακού Σχήματος ΠΑ.Δ.Α.