Πριν ακόμη από την προγραμματισμένη έναρξη του νέου εξαμήνου, οι επιπτώσεις της συγχώνευσης των πρώην τεχνολογικών ιδρυμάτων Πειραιά και Αθήνας άρχισαν να αποτελούν πρόβλημα για τους/τις φοιτητές/ριες τες και ακόμη περισσότερο για τους/τις εργαζόμενους/ες. Βασικό παράγοντα της καθυστερημένης έναρξης του εξαμήνου αποτελεί η έλλειψη έκτακτου εκπαιδευτικού προσωπικού καθώς αυτό στελέχωνε σε μεγάλο βαθμό τις θέσεις επιστημονικών και εργαστηριακών συνεργατών.
Το νεοσύστατο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής δημιούργησε τεράστια κενά σε προσωπικό καθώς δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις, δηλαδή πετώντας στον δρόμο τα 2/3 των εκτάκτων. Φυσικά αυτό οφείλεται στην επιλογή του υπουργείου για χαμηλότερη χρηματοδότηση του ιδρύματος. Αγνοώντας τόσο τις ανάγκες των φοιτητών/ριών καθώς και την υπερσυσσώρευσή μας σε τμήματα, σχολές και διετή προγράμματα φοίτησης, όσο και την ανάγκη των εργαζομένων για μόνιμη και σταθερή δουλειά, το υπουργείο δημιούργησε ένα ίδρυμα το οποίο αδυνατεί να λειτουργήσει με τις νέες συνθήκες.
Όλα τα παραπάνω δεν θα μπορούσαν παρά να είναι μέρος του σχεδιασμού του υπουργείου παιδείας τόσο για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, όσο και για τα υπόλοιπα εκπαιδευτικά ιδρύματα που βρίσκονται σε διαδικασία συγχώνευσης. Πρόκειται για το λογικό αποτέλεσμα της υποτίμησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που είναι συνέπεια του νόμου Γαβρόγλου. Ο ίδιος νόμος προβλέπει την περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση των σχολών, την οικονομική τους ασφυξία, όπως και την συνολική υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας που επηρεάζει άμεσα και το εργασιακό μέλλον των φοιτητών/ριών.
Ικανή και αναγκαία συνθήκη για να λειτουργήσει το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής ή οποιοδήποτε άλλο ίδρυμα είναι να υπάρχουν καθηγητές. Οι εργαζόμενοι/ες που ήταν έκτακτοι τα προηγούμενα χρόνια πρέπει άμεσα να επαναπροσληφθούν με σταθερή σχέση εργασίας έχοντας πλήρη δικαιώματα και πρόσβαση στην ασφάλιση που δικαιούνται, προφανώς εξοφλώντας τους οποιαδήποτε οφειλή. Πέρα από αυτό, είναι απαραίτητο να προσληφθεί επιπλέον προσωπικό τόσο εκπαιδευτικό όσο και διοικητικό ώστε να βελτιωθεί από τη μία η εκπαιδευτική διαδικασία και από την άλλη η παροχή υπηρεσιών. Είναι σημαντικό επίσης να αυξηθεί άμεσα η κρατική χρηματοδότηση, συνολικά προς τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οπότε και στο δικό μας συγκεκριμένα ώστε να καλύπτονται επαρκώς οι ανάγκες των φοιτητών/ριών και των εργαζομένων, οι οποίες δεν τυχαίνει να περιορίζονται στην αμφιλεγόμενη αισθητική που προσφέρει ένα ολοκαίνουριο σιντριβάνι με κάτι χρυσόψαρα.
Φοιτητές/ριες και εργαζόμενοι/ες (έκτακτοι, Ε.ΔΙ.Π, ΔΕΠ, διοικητικοί) έχουμε κοινές ανάγκες και προβλήματα για αυτό είναι βασικό να βρεθούμε μαζί στον αγώνα ενάντια στην υποτίμηση των σπουδών και της εργασίας μας. Δε θα κάνουμε καμία θυσία στο βωμό του κέρδους τους και για αυτό θα διεκδικήσουμε δουλειά και φοίτηση με αξιοπρέπεια.
