Για τους 5 διωκόμενους φοιτήτες

Οι κοινωνικοί αγώνες, δεν καταστέλλονται.

 Τα ξημερώματα της Πέμπτης 12/11, την ημέρα της Γενικής Απεργίας, οι αστυνομικές δυνάμεις συνοδεία εισαγγελέων εισέβαλαν στα σπίτια 5 φοιτητών που διαμένουν στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής.

Οι φοιτητές, κατά τη διάρκεια ταξιδιού τους στο Μιλάνο της Ιταλίας, συμμετείχαν στην απεργιακή κινητοποίηση της Πρωτομαγιάς, με σημείο αιχμής την εναντίωση στη διοργάνωση της διεθνούς έκθεσης Expo 2015, υπερασπιζόμενοι τα ταξικά τους συμφέροντα. Το χρονικό του διακρατικού παροξυσμού καταστολής, ξεκινά να εκτυλίσσεται στις 2 Μαΐου 2015, με τη βίαιη προσαγωγή των 5 φοιτητών από τις Ιταλικές αρχές σε καφετέρια του Μιλάνο, στα πλαίσια μαζικών προσαγωγών.

Η συνέχεια δόθηκε πριν από μερικές μέρες καθώς οι ελληνικές αρχές κατά την εισβολή τους, προχώρησαν στην σύλληψη των 5 φοιτητών, υπό την αιτία ότι εκκρεμεί γι’ αυτούς Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης το οποίο και εξέδωσε η εισαγγελική αρχή του Μιλάνου. Το εν λόγω ένταλμα προστάζει την έκδοσή τους στην Ιταλία, με πρόφαση το γεγονός ότι κατά κάποιον τρόπο «εθεάθησαν» να συμμετέχουν σε επεισόδια κατά τη διαδήλωση της εργατικής Πρωτομαγιάς.

Η αλληλεγγύη του κόσμου που βρέθηκε έξω από το Εφετείο την επομένη της σύλληψης, κατάφερε να αποτρέψει την προφυλάκισή τους από το ελληνικό Κράτος. Όμως εκκρεμεί αν θα εκδοθούν οι 5 φοιτητές στην Ιταλία, όπου δεν υπάρχει κατώτατο χρονικό όριο προφυλάκισης μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης, αλλά και όπου παραπτώματα πλημμεληματικού χαρακτήρα, θεωρούνται κακουργήματα με βάσει την εκεί νομοθεσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει δεδικασμένο σε ανάλογη περίπτωση, από τις απαρχές της θέσπισης του Ευρωπαϊκoύ Εντάλματος Σύλληψης, όπου να ζητείται η έκδοση πολιτών από ένα κράτος της ΕΕ σε ένα άλλο, για λόγους που αφορούν την κοινωνική τους δράση.

Η δίωξη συμφοιτητή μας, μέλους του Φοιτητικού Συλλόγου ΣΤΕΦ ΤΕΙ Πειραιά, αλλά και των υπόλοιπων τεσσάρων φοιτητών δεν μπορεί, παρά να μας βρει σε θέση άμυνας. Αμυνόμαστε ενάντια στην στοχοποίηση συναγωνιστών, ενάντια στην καταστολή των αγώνων, ενάντια στην ποινικοποίηση της συλλογικής δράσης. Απέναντι τόσο στην διακρατική καταστολή, όσο και στην αστική δικαιοσύνη, προτάσσουμε την ταξική αλληλεγγύη στους πέντε συμφοιτητές και συναγωνιστές μας. Καλούμε τους υπόλοιπους Φοιτητικούς Συλλόγους και τα Σωματεία να στηρίξουν τους διωκόμενους, με ψηφίσματα αλληλεγγύης. Καλούμε τους φοιτητές και τους εργαζόμενους του ΤΕΙ, και τις συλλογικότητες και οργανώσεις του αντικαπιταλιστικού κινήματος να σταθούν στο πλευρό των εκζητούμενων κοινωνικών αγωνιστών.

-Τρίτη 24/11 στις 18:00, σε συγκέντρωση στην Ιταλική πρεσβεία.

-Σάββατο 28/11 στις 12.00, σε πορεία στο Μοναστηράκι, στα πλαίσια της Πανευρωπαϊκής ημέρας αλληλεγγύης στους συλληφθέντες του No Expo.

Καμία έκδοση των συμφοιτητών μας.

Καμία δίωξη των συναγωνιστών μας.

11064342_656886644440463_311843670_o

Πανό ενόψει της Γενικής Απεργίας 12-11-2015

Επειδή ως εργαζόμενοι/ες, εντός ή εκτός παραγωγής, αντιλαμβανόμαστε την αναγκαιότητα να ενώσουμε τις φωνές μας και τη δράση μας με τον υπόλοιπο κόσμο της Εργασίας, θεωρούμε απαραίτητη την παρουσία μας στον δρόμο την ημέρα της Γενικής Απεργίας, στις 12 Νοέμβρη. Ως Γενική Απεργία ορίζεται η μαζική άρνηση εργατικών ομάδων να εκτελέσουν εργασία σε μια ολόκληρη περιοχή ή χώρα, ως μέσο άσκησης πίεσης των εργαζομένων προς τα αφεντικά ή προς το Κράτος. Είναι προφανές ότι μια τέτοια μέρα απεργούμε από τη δουλειά μας και στεκόμαστε δίπλα στους εργαζομένους των σχολών μας και όχι μόνο, που ασκούν το συνδικαλιστικό τους δικαίωμά στην απεργία. Ως ένδειξη ταξικής αλληλεγγύης είμαστε με τους εργαζόμενους, είμαστε οι εργαζόμενοι. Από τη Γενική Απεργία της Πέμπτης, μέχρι τη Γενική Απεργία Διαρκείας.

12227197_768498586612601_5644912506786716106_n

Πλαίσιο Γενικής Συνέλευσης 11-11-2015

Η Γενική Συνέλευση το μέσο μας

Η Γενική Απεργία το όπλο μας

 Πρόταση του Ελευθεριακού Σχήματος προς το σώμα της ΓΣ του Φοιτητικού Συλλόγου της ΣΤΕΦ.

Την Πέμπτη 12/11 μετά από πολύ καιρό, έχει καλεστεί πανεργατική Γενική Απεργία από τις ξεπουλημένες και γραφειοκρατικές ομοσπονδίες, αλλά και από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις εργατικές οργανώσεις και τα σχήματα σε χώρους εργασίας, στο πλαίσιο αντίδρασης στην υπερψήφιση των προαπαιτούμενων μέτρων για το Μνημόνιο ΙΙΙ, πριν λίγες εβδομάδες, και την εφαρμογή της λιτότητα που συνεπάγονται στο άμεσο μέλλον. Σε αυτό το πακέτο μέτρων συμπεριλαμβάνεται η διάλυση της ασφάλισης των εργαζομένων, μια ακόμη μεγαλύτερη μείωση των συντάξεων αλλά και οι πλειστηριασμοί και κατασχέσεις πρώτης κατοικίας για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες.

Κοινοβουλευτισμός ή λιτότητα; (spoiler alert: αυτά πάνε μαζί)

Όπως γίνεται αντιληπτό, το σκεπτικό στο οποίο ενέμεινε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας και του κόσμου της Εργασίας συγκεκριμένα, ότι δηλαδή τόσο ο κοινοβουλευτισμός, όσο κι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι οι λύσεις απέναντι στη φτώχεια και τους μισθούς πείνας, την εξαθλίωση, τις χιλιάδες απολύσεις και την ανεργία, που είχαν εντείνει τα μνημόνια και οι αντεργατικές πολιτικές των προηγούμενων ετών, αποδείχτηκε περίτρανα ότι είναι λανθασμένο. Παραδίδοντας μάλιστα υποδειγματικά μαθήματα προσήλωσης στις επιταγές των αφεντικών και του Κεφαλαίου, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  έχει εφαρμόσει σε λιγότερο από 1 χρόνο όλα αυτά που διατυμπάνιζε ότι θα πάρει πίσω και θα ακυρώσει.

Στο ρόλο άξιου συνεχιστή των προηγούμενων κυβερνήσεων όσον αφορά και την εκπαίδευση, καθώς σχεδόν ένα χρόνο τώρα η απαξίωση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων συνεχίζει ακάθεκτη καθώς η υποχρηματοδότηση έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο δίνοντας έτσι χώρο στην ιδιωτική παρέμβαση στην εκπαίδευση. Το κόστος φοίτησης αυξάνεται συνεχώς και παράλληλα τα πτυχία αποτελούν τίτλους παρασήμων ανέργων που βγαίνουν/με  πτυχιούχοι σε ένα εργασιακό περιβάλλον που θυμίζει μεσαίωνα, όπου και  κυριαρχούν τα προγράμματα του ΟΑΕΔ και του ΕΣΠΑ και η «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία.

Με τους μετανάστες είμαστε μαζί.

Ήδη η γενιά μας έχει γνωρίσει πολύ καλά τι θα πει εκμετάλλευση, αδιέξοδο και μετανάστευση, καθώς χιλιάδες νέοι και όχι μόνο, κατευθύνονται στο εξωτερικό για ένα καλύτερο αύριο και λίγο καλύτερες συνθήκες εργασίας. Όπως εμείς έτσι και χιλιάδες άνθρωποι από τις χώρες της ανατολής κατευθύνονται προς τα Ευρωπαϊκά κράτη αναζητώντας ειρήνη, ζωή και εργασία με αξιοπρέπεια. Στη πλειονότητα τους όμως πρόσφυγες και μετανάστες/ριες γνωρίζουν την υπερεκμετάλλευση στις χώρες που επιθυμούν και στη διαδρομή προς αυτές, αν δεν βρουν τον θάνατο στα ευρωπαϊκά σύνορα και κυρίως στα σύνορα του ελληνικού κράτους με το δολοφονικό φράκτη του Έβρου και τους ένοπλους μισθοφόρους της FRONTEX.

 Ο κόσμος δεν κερδίζεται με προσευχές.

Πρέπει να γίνει σαφές τον καθένα και την καθεμιά μας ότι τίποτα δεν χαρίζεται σε αυτή τη ζωή. Σε μια εποχή που η υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης δεν έχει προηγούμενο, δικαιώματα και ελευθερίες έχουν χαθεί, ο αγώνας για βελτίωση του επιπέδου της ζωής μας είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.

Αντί να διαλέξουμε τον ατομικό δρόμο αποδεχόμενοι την ήττα , καλούμαστε να βάλουμε ένα τέλος στην κοινωνική ειρήνη που Κράτος και αφεντικά θέλουν να επιβάλουν. Εμείς είμαστε αυτοί που θα πάρουμε τον αγώνα και την οργάνωση στα χέρια μας για να πάρουμε πίσω ό,τι μας ανήκει. Μισθοί, συντάξεις, ασφάλιση, σπουδές με βάση τις ανάγκες μας και όχι τα συμφέροντα του Κεφαλαίου, συνδικαλιστικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες είναι μερικά απ’ όσα μας στέρησαν όλα αυτά τα χρόνια και είμαστε αποφασισμένοι να τα διεκδικήσουμε ξανά, και ενόψει απεργίας και με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Αντίσταση ή ζωή χωρίς αξιοπρέπεια;

Οργανώνουμε τον αγώνα μας γύρω από τις δικές μας ανάγκες και τα συμφέροντά της τάξης μας. Διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή στο ύψος των αναγκών μας. Μέσα από τη Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου, προτείνουμε μαχητικές θέσεις αγώνα και διεκδίκησης, βάζοντας το Σύλλογο μας στο πλάι κάθε εργαζόμενου και εργαζόμενης που παλεύει για την επιβίωση του/της. Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε επιτακτική ανάγκη τη συμμετοχή μας στη Γενική Απεργία της Πέμπτης. Είναι σημαντικό να δώσουμε δυναμικό παρόν στον αγώνα ως, ήδη και μελλοντικά πληττόμενοι/ες, ως σημερινοί και αυριανοί εργαζόμενοι, ενάντια στην εφαρμογή οποιουδήποτε αντεργατικού μέτρου ή/και Μνημονίου.

Προτείνουμε και απαιτούμε:

– Συμμετοχή του Φοιτητικού Συλλόγου στη Γενική Απεργία την Πέμπτη 12/11,10:30, στο Μουσείο.

– Κατάληψη της σχολής την Παρασκευή, Δευτέρα και Τρίτη και συμμετοχή του Φοιτητικού Συλλόγου στον τριήμερο εορτασμό για την επέτειο του Πολυτεχνείου, και στην πορεία στις 17/11.

– Ανοικτά σύνορα για ελεύθερη μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με πλήρη εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα. Να έχουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες/ριες την επιλογή προορισμού και όχι το Κεφάλαιο και τα Κράτη. Να γκρεμιστεί ο φράκτης του Έβρου.

 11064342_656886644440463_311843670_o

Η Γενική Συνέλευση το μέσο μας H Γενική Απεργία το όπλο μας.

 

ΣΤΕΦ, μάζα και αδράνεια.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο Φοιτητικός Σύλλογος ΣΤΕΦ κλήθηκε να συνεδριάσει, την Τρίτη 3/11 σε Γενική Συνέλευση στο Αμφιθέατρο Χαντζηνικολάου, όπως είχε ήδη προαποφασιστεί από το Διοικητικό Συμβούλιο που προηγήθηκε. Ο Φοιτητικός μας Σύλλογος δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων καθώς ήταν από τις πλέον άμαζες γενικές συνελεύσεις που χαρακτηρίζουν τα τελευταία χρόνια τη δυναμικότητά του.

Αυτό οφείλεται στη στάση των αντιδραστικών δυνάμεων του Κεφαλαίου που στη σχολή αποτυπώνονται στο πρόσωπο της ΔΑΠ, η οποία προσπαθεί μανιωδώς να παρακωλύει τις κινηματικές συλλογικές διαδικασίες. Οφείλεται ωστόσο και στη στάση του Διοικητικού Συμβουλίου όταν αυτό δρα αντιπαραθετικά του συλλόγου, καθώς συμβαίνει να υποκαθιστά και πολλές φορές να αντικαθιστά τις κινηματικές συλλογικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρο κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων του και των δράσεων, που μπορούν να προκύψουν από αυτές προς υπεράσπιση των ταξικών μας συμφερόντων.

Συνελεύσεις από εμάς για εμάς.

Είναι ξεκάθαρο ότι, με βάση τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη Γενική Συνέλευση της προηγούμενης εβδομάδας, ο τρόπος διεξαγωγής της δεν είναι αυτός που εμείς θεωρούμε επιθυμητό. Η λύση στα προβλήματα μας είναι η συλλογική οργάνωση και αντίσταση μας γύρω από τις υλικές μας ανάγκες και τα κοινά μας συμφέροντα ως καταπιεζόμενοι. Το μέσο για τη συλλογικοποίηση των αναγκών μας και των συμφερόντων μας είναι οι συλλογικές διαδικασίες του Φοιτητικού Συλλόγου, και ακριβώς γι’ αυτό κρίνουμε απαραίτητη την ανασυγκρότηση και την αναζωπύρωση τους.

Αυτές και ειδικότερα η Γενική Συνέλευση, η οποία είναι το ανώτατο όργανο του Φοιτητικού Συλλόγου και στην οποία είναι υπόλογο το ΔΣ, είναι το μέσο για τη συλλογικοποίηση της δράσης μας γύρω από τα ζητήματα που μας αφορούν. Είναι σαφές ότι το γραφειοκρατικό κομμάτι της απαρτίας δεν είναι αυτό που θα κρατήσει τον Φοιτητικό Σύλλογο από το να πάρει αγωνιστικές αποφάσεις, ειδικότερα σε μία περίοδο που τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι πολυάριθμα και δεν επιδέχονται επίλυσης αν ο καθένας κι η καθεμία από εμας στραφεί στον ατομικό δρόμο.

Εργασία για νέους/ες με old school δικαιώματα, εποχής Μεσαίωνα.

Στα εντός της σχολής έρχονται να προστεθούν οι αντεργατικές πολιτικές που αντιμετωπίζουν ο νέος εργαζόμενος κι η νέα εργαζόμενη στον χώρο εργασίας τους. Η ευρύτερη επίθεση που έχει εξαπολυθεί στην Εργασία, τις ελευθερίες και τα κοινωνικά δικαιώματα, είναι εμφανής και παντου γύρω μας, αλλά έχει και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Στο κομμάτι που αφορά τους νέους/ες εργαζόμενους/ες επικρατούν 5μηνα προγράμματα διόλου εύστοχα επονομαζόμενης «κοινωφελούς» εργασίας, τα προγράμματα τύπου Voucher, η επισφάλεια, αλλά και η ανασφάλιστη και «μαύρη» εργασία. Πρόκειται για ένα εργασιακό περιβάλλον, χωρίς τα στοιχειώδη συνδικαλιστικά δικαιώματα, αλλά με την άνευ προηγουμένου εργοδοτική αυθαιρεσία να επικρατεί και να διαιωνίζεται.

Στην ίδια ακριβώς ταξική θέση βρίσκονται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που ως αποτέλεσμα των μαζικών ροών του τελευταίου καιρού, προορίζονται ως φτηνό εργατικό δυναμικό δίχως δικαιώματα καθώς αντιμετωπίζονται εχθρικά από τα Κράτη της Ευρώπης. Ακριβώς όσο εχθρικά θα περίμενε κανείς να αντιμετωπιστεί ο εργάτης από τον ισχυρότατο καπιταλιστή, προκειμένου μέσω της διάνθισης του ρατσισμού και του φασισμού να επιχειρήσει να διασπάσει την ταξική ενότητα προς όφελος της κερδοφορίας του. Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί στο σήμερα και πρόκειται να συναντήσουμε τελειώνοντας με τη σχολή μας, αν δεν μας είναι ήδη γνώριμη καθώς αρκετοί/ες από εμάς τη βιώνουμε καθημερινά στις δουλειές μας προκειμένου να καλύψουμε το κόστος φοίτησής μας.

40 ώρες για 400 ευρώ;

Επειδή ως εργαζόμενοι/ες, εντός ή εκτός παραγωγής, αντιλαμβανόμαστε την αναγκαιότητα να ενώσουμε τις φωνές μας και τη δράση μας με τον υπόλοιπο κόσμο της Εργασίας, θεωρούμε απαραίτητη την παρουσία μας στον δρόμο την ημέρα της Γενικής Απεργίας, στις 12 Νοέμβρη. Ως Γενική Απεργία ορίζεται η μαζική άρνηση εργατικών ομάδων να εκτελέσουν εργασία σε μια ολόκληρη περιοχή ή χώρα, ως μέσο άσκησης πίεσης των εργαζομένων προς τα αφεντικά ή προς το Κράτος. Είναι προφανές ότι μια τέτοια μέρα απεργούμε από τη δουλειά μας και στεκόμαστε δίπλα στους εργαζομένους των σχολών μας και όχι μόνο, που ασκούν το συνδικαλιστικό τους δικαίωμά στην απεργία. Ως ένδειξη ταξικής αλληλεγγύης είμαστε με τους εργαζόμενους, είμαστε οι εργαζόμενοι. Από τη Γενική Απεργία της Πέμπτης, μέχρι τη Γενική Απεργία Διαρκείας.

Αντίσταση ή ζωή χωρίς αξιοπρέπεια;

Παράλληλα με τα υπόλοιπα, τα προβλήματα που σχετίζονται με το κόστος φοίτησης (σίτιση, στέγαση και μεταφορές) επιμένουν να μη λύνονται ως δια μαγείας. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι το ΤΕΙ Πειραιά είναι ένα από τα πρώτα ιδρύματα που εφάρμοσαν με τεράστια επιτυχία μέρος του νόμου Διαμαντοπούλου. Οπότε πρόκειται για το ίδρυμα που εφάρμοσε αλυσίδες μαθημάτων ενώ ταυτόχρονα υπάρχει όριο δήλωσης ωρών ανά εξάμηνο, που σε συνδυασμό με το ν+2, καθιέρωσε την εντατικοποίηση στο πρόγραμμα σπουδών αλλά και συνολικά στη ζωή του/ης φοιτητή/ριας. Αυτή ακριβώς είναι η συνταγή για ένα πανεπιστήμιο που συμβάλει στην απονέκρωση διαδικασιών διεκδικήσεων και αντίστασης, που ασταμάτητα παράγει εργαζόμενους/ες πειθήνιους, προορισμένους για τις ανάγκες της αγοράς και του Κεφαλαίου.

Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι πρέπει να οργανωθούμε γύρω από τις ανάγκες μας και από τα συμφέροντα μας παρεμβαίνοντας μαζικά στη Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 11/11 στις 13:00, στο Αμφιθέατρο Χατζηνικολάου, προκειμένου εν όψει των ημερών του Πολυτεχνείου και εφεξής ο σύλλογός μας να πάρει μαχητικές αποφάσεις και θέση αγώνα.

Όλοι/ες στη Γενική Συνέλευση της Τετάρτης.

11064342_656886644440463_311843670_o

Κείμενο Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης του ΤΕΙ Πειραιά σε Πρόσφυγες και Μετανάστες/ριες

Η ταξική αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες/ριες

να τσακίσει την Ευρώπη φρούριο!

Από το καλοκαίρι έχουμε γίνει μάρτυρες μιας ιστορικής κίνησης ανθρώπων, προερχόμενοι από την ευρύτερη περιοχή της Συρίας, με προορισμό τα ευρωπαϊκά κράτη. Ιστορική για δύο λόγους, πρώτον, λόγο της τεράστιας έκτασης που έχουν τα μεταναστευτικά ρεύματα και δεύτερον, λόγο της δολοφονικής στάσης των αρμόδιων και επίσημων φορέων, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα ευρωπαϊκά κράτη. Το ελληνικό κράτος, ακολουθώντας και εφαρμόζοντας πιστά τις ρατσιστικές πολιτικές Ε.Ε και ΝΑΤΟ, έχει ασκήσει μία πλήρως αντιμεταναστευτική πολιτική, το οποίο φαίνεται ξεκάθαρα με την ανύψωση φράχτη στον Έβρο, το κλείσιμο των συνόρων του και τη παράλληλη αύξηση της φύλαξης τους, όπως με την χρήση του ιδιωτικού στρατού της frontex, που οδηγούν σε χιλιάδες πνιγμούς, καθότι η θαλάσσια μετακίνηση είναι η τελευταία τους ελπίδα. Σαν να μην έφταναν αυτά, όσοι καταφέρνουν να φτάσουν σε κάποιο μέρος της χώρας μας, έρχονται αντιμέτωποι με την παντελώς έλλειψη υποδομών και την απάνθρωπη μεταχείριση τους, καθώς το μόνο που προορίζεται για αυτούς είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης και άθλια κέντρα κράτησης. Επίσης, πρέπει να θυμόμαστε ποιοι ευθύνονται για τον ξεριζωμό αυτών των ανθρώπων. Δεν είναι άλλοι από τα θεοκρατικά/αντιδραστικά καθεστώτα, αλλά και τις στρατιωτικές επεμβάσεις χωρών της δύσης, που έχουν οδηγήσει σε ατέρμονες πολεμικές συγκρούσεις στην περιοχή, εξυπηρετώντας ο καθένας τα δικά του συμφέροντα.

Την αδιαφορία του κράτους και την έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής και υποδομών, προσπαθεί να καλύψει η ελληνική κοινωνία. Από την πρώτη στιγμή που πρόσφυγες και μετανάστες ήρθαν στη χώρα μας, έχει πραγματοποιηθεί ένα τεράστιο κύμα δημιουργίας πρωτοβουλιών και δομών αλληλεγγύης σε όλη την Επικράτεια. Τέτοιες προσπάθειες είναι, η συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και τροφίμων, τόσο σε επίπεδο γειτονιάς, όσο και σε επίπεδο εργατικών σωματίων και φοιτητικών συλλόγων, αλλά και η προσπάθεια σίτισης και στέγασης μεταναστών και προσφύγων από συλλογικότητες και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης.

Για την οριστική επίλυση του μεταναστευτικού και προσφυγικού ζητήματος πρέπει να ανατραπούν όλες οι αντιμεταναστευτικές πολιτικές της Ε.Ε και της ελληνικής κυβέρνησης. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρούμε αναγκαίο το άμεσο γκρέμισμα του φράκτη του Έβρου και το άνοιγμα των συνόρων, για την ελεύθερη μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών, με την παράλληλη κατάργηση του φασιστικού στρατού της frontex. Δωρεάν μετακίνηση στις χώρες επιλογής τους και όχι με βάση τις ανάγκες του Κεφαλαίου. Αλλά και σε νομικό επίπεδο να καταργηθούν οι συνθήκες Σένγκεν και Δουβλίνου (I, II) παραχωρώντας άσυλο, ταξιδιωτικά έγραφα και άδειες παραμονής για όσους το επιθυμούν.

Αντιλαμβανόμενοι τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως κομματι της τάξης μας, αλλά και εικόνα από το μέλλον μας, νιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε την έμπρακτη ταξική μας αλληλεγγύη. Στην κατεύθυνση αυτή, αναλαμβάνουμε τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και τροφίμων, ώστε να χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες των προσφύγων. Καλούμε κάθε συμφοιτητή και συμφοιτήτριά να πλαισιώσει και να ενισχύσει αυτή την προσπάθεια.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ