Ένας αιώνας και δύο χρόνια έχουν περάσει από τα γεγονότα του Σικάγο όπου οι εργάτες/ριες διεκδίκησαν με τον αγώνα τους αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Τόσο η μαζικότητα όσο και η μαχητικότητα του εργατικού κινήματος έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επίτευξη των στόχων των απεργιών και των κινητοποιήσεων που είχαν οργανωθεί σε ολόκληρη την Αμερική.
Τόσα χρόνια μετά όμως εν μέσω της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης όλα τα εργατικά κεκτημένα και οι συνθήκες εργασίας, είτε είναι υπό αμφισβήτηση είτε ήδη έχουν καταργηθεί, προς εξυπηρέτηση των αναγκών του Κεφαλαίου ώστε αυτό να επιτύχει τη μεγαλύτερη κερδοφορία με το λιγότερο δυνατό κόστος. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η εφαρμογή μιας άκρως αντικοινωνικής πολιτικής μέσω νέων νομοθετήσεων, μνημονίων και συμφωνιών που ως στόχο έχουν την υποτίμηση της εργατικής δύναμης των εργαζομένων άμεσα (μείωση μισθών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, καταπάτηση δικαιωμάτων, δημιουργία νέων ελαστικών μορφών εργασίας) ή και έμμεσα (μείωση κοινωνικών παροχών και πρόσβασης σε εκπαίδευση, υγεία, μετακίνηση).
Ο νόμος Γαβρόγλου όπως και η ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής κινούνται αντίστοιχα στην ίδια κατεύθυνση με παραπάνω. Αυτό συμβαίνει διότι το βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής του Γαβρόγλου και του Κράτους είναι η οργανική σύνδεση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων, όπως έχει αποπειραθεί και νωρίτερα με την πλήρη ευθυγράμμιση της τριτοβάθμιας με τη συνθήκη της Μπολόνια. Η σύνδεση αυτή συμβαίνει σε κάθε πτυχή των ιδρυμάτων δηλαδή σε εκπαιδευτικό – ερευνητικό, διοικητικό αλλά και οικονομικό επίπεδο. Επιπλέον δημιουργούνται νέα προγράμματα διετούς φοίτησης ώστε να υπάρχει συνεχής επανακατάρτιση και ανακύκλωση του εργατικού δυναμικού προς εξυπηρέτηση των αναγκών της αγοράς. Παράλληλα με τα παραπάνω, όποιο τμήμα ή σχολή δεν πληροί τις προϋποθέσεις που τα «σύγχρονα» πανεπιστήμια οφείλουν να έχουν σύμφωνα με όσα προβλέπει ο νόμος, θα συγχωνεύονται ή θα καταργούνται. Πρώτο παράδειγμα είναι το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής που προέρχεται από τη συγχώνευση τμημάτων των ΤΕΙ Πειραιά και ΤΕΙ Αθήνας.
Σήμερα καλούμαστε να κάνουμε την εργατική πρωτομαγιά ξανά επίκαιρη. Οργανώνοντας συλλογικά τις αντιστάσεις μας σε κάθε κοινωνικό χώρο μέσω των φοιτητικών συλλόγων και των εργατικών σωματείων θέτουμε τις βάσεις για μια ζωή με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, εργασίας και σπουδών. Απέναντι στον εθνικιστικό παροξυσμό, τις αλυτρωτικές βλέψεις για αλησμόνητες πατρίδες, την εθνική ενότητα και το μιλιταρισμό προτάσσουμε την αλληλεγγύη των «από τα κάτω» και τον διεθνισμό των καταπιεσμένων βάζοντας τέλος σε κάθε σκέψη πολεμικής σύγκρουσης για τα συμφέροντα του ελληνικού Κεφαλαίου.
Στηρίζουμε την πορεία της εργατικής Πρωτομαγιάς την Τρίτη 1η Μάη, στις 11:00 π.μ., στο Μουσείο.
