Η επίθεση σε έναν/μία από εμάς, είναι επίθεση σε όλους/ες μας. Λευτεριά σε Ηριάννα Β.Λ. και Τάσο Θεοφίλου.

Το καλοκαίρι του 2012 πραγματοποιείται η σύλληψη του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου, κατόπιν ανώνυμου τηλεφωνήματος στη ΓΑΔΑ, το οποίο τον υποδεικνύει ως δράστη σε ληστεία υποκαταστήματος της «ΑLPHA BANK» στην Πάρο. Το κατηγορητήριο αφορά τη συνεργεία σε ανθρωποκτονία και ληστεία, καθώς και τη συμμετοχή του Τ. Θεοφίλου στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ίδιος, αρνείται από την πρώτη στιγμή όλες τις κατηγορίες. Πρόκειται για δίκη – παρωδία κατά την οποία αρχικά ο κατηγορούμενος δεν αναγνωρίζεται ως δράστης από κανέναν εκ των 20 μαρτύρων, όπως ούτε και αργότερα κατά την  έφεση (η απόφαση της οποίας εκκρεμεί μέχρι σήμερα), όμως καταδικάζεται με πρόφαση την ταυτοποίηση DNA του με συγκεκριμένο εύρημα. Το υποτιθέμενο πειστήριο δεν καταγράφηκε στο σημείο της ληστείας, ή στην έκθεση αναφοράς κατάσχεσης, αφού κατατέθηκε εκ των υστέρων.

Το Κράτος, μέσω των δικαστικών αρχών και της αντιτρομοκρατικής, εφαρμόζει συνήθεις πρακτικές που περιλαμβάνουν ελλιπή αποδεικτικά στοιχεία και συγκεκριμένα τη χρήση δείγματος DNA ως «αδιάσειστο» στοιχείο καταδίκης. Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση της Ηριάννας Β.Λ., διδακτορικής φοιτήτριας της Φιλοσοφικής. Το 2011 η αντιτρομοκρατική κάνει έφοδο στο σπίτι του φίλου της και τον συλλαμβάνει με κατηγορία τη συμμετοχή του στη οργάνωση «ΣΠΦ». Η ίδια, βρίσκεται στο σπίτι του και εκούσια πηγαίνει στη ΓΑΔΑ και δίνει τα αποτυπώματά της. Παρότι ο φίλος της αθωώνεται στη δίκη που ακολουθεί και απαλλάσσεται από όλες τις κατηγορίες, αυτή κατηγορείται το 2013 όταν «προκύπτει» ότι μερικό δείγμα του DNA της βρίσκεται σε στοιχείο που εντοπίστηκε στην Πανεπιστημιούπολη μετά από ανώνυμο τηλεφώνημα. Αρνείται εξαρχής τις κατηγορίες και λόγω ελλιπών στοιχείων αίρονται οι περιοριστικοί όροι και συνεχίζει τις σπουδές της στο εξωτερικό. Η δίκη πραγματοποιείται χωρίς τη παρουσία μαρτύρων, ενώ το μοναδικό επιβαρυντικό στοιχείο έχει ήδη διαψευστεί από την πραγματογνωμοσύνη ειδικού κέντρου ταυτοποίησης DNA στο οποίο είχε καταφύγει. Το σαθρό κατηγορητήριο βασίζεται σε ένα αμφιλεγόμενο μερικό και κακής ποιότητας δείγμα DNA, με αποτέλεσμα η Ηριάννα Β.Λ. να καταδικάζεται σε 13 χρόνια χωρίς αναστολή.

Και στις δύο περιπτώσεις γίνεται αντιληπτό πως το Κράτος επιδιώκει τη στοχοποίηση τόσο των πολιτικών φρονημάτων όσο και των κοινωνικών σχέσεων ανθρώπων που είτε είναι αναρχικοί/ες είτε σχετίζονται με κάποιο τρόπο με  αυτούς/ες. Οι πρακτικές κρατικού ρεβανσισμού δεν μας είναι πρωτόγνωρες. Το Κράτος παραδοσιακά υπερασπίζεται τα συμφέροντα που εξυπηρετούν τη διαιώνιση του ίδιου και του Κεφαλαίου. Στη διαρκή προσπάθεια διατήρησης της κυριαρχίας του εφαρμόζει και παγιώνει την αντικοινωνική πολιτική σε κάθε πτυχή της ζωής, με την εντατικοποίηση της εργασίας, της εκπαίδευσης, καταπατώντας ελευθερίες και δικαιώματα και ποινικοποιώντας οποιοδήποτε κομμάτι τις κοινωνίας αμφισβητεί την εξουσία του. Ακόμη και στην περίπτωση που δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για ποινικοποίηση και καταστολή, τα εφευρίσκει και θέτει σε εφαρμογή νέα μέσα ακόμη και αν αυτά είναι αντιπαραθετικά με τις όποιες υποτιθέμενες «αξίες» της αστικής δικαιοσύνης. Είναι επόμενο να επιβάλλεται καθεστώς εξαίρεσης σε κομμάτια του κοινωνικού κινήματος που προτάσσουν την ενότητα των καταπιεσμένων και την αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης στον αγώνα για τη χειραφέτηση της.

Ειδικά αυτή τη περίοδο που διανύουμε η επίθεση του Κεφαλαίου φέρει ως αποτέλεσμα και την όξυνση της κρατικής καταστολής, πλήττοντας τους/τις καταπιεσμένους/ες και τις αντιστάσεις τους. Απέναντι στις πολιτικές εξόντωσης και καταπίεσης στήνουμε αναχώματα με βασική προϋπόθεση την ενότητα της τάξης μας. Υπερασπιζόμενοι/ες τις κοινές μας ανάγκες στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες σε κάθε έναν και κάθε μία που μπαίνει στο στόχαστρο της κρατικής επιβολής. Στο κλίμα εκφοβισμού και εκμηδένισης των κοινωνικών αντιστάσεων εμείς απαντάμε με τη δημιουργία δομών και σχέσεων αλληλεγγύης που βασίζονται στην ελευθερία, την ισότητα και την αυτοοργάνωση σε κάθε εργασιακό χώρο, στις σχολές, στα σχολεία και στις γειτονιές. Η αλληλεγγύη, ως σχέση στο σήμερα, εκτός από υπόθεση αντίστασης αποτελεί και τον κύριο πυλώνα μιας νέας κοινωνίας, τον οποίο ενδυναμώνουμε και δημιουργούμε καθημερινά μέσα από την ενίσχυση των αγώνων ενάντια στην περιστολή των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, για την υπεράσπιση της κοινωνικής μας θέσης, καθώς και κάθε άλλο αγώνα που μάχεται στην ρίζα του την σχέση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

«Στη σύγχρονη δημοκρατία υποτίθεται πως δε διώκονται οι ιδέες, διώκονται οι πράξεις. Και όταν δεν υπάρχουν αξιόποινες πράξεις, εφευρίσκονται.» – Τ. Θεοφίλου

 -ΌΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ  ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΔΡΑΣΗΣ, ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 24/6, 12:00 Π.Μ, ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

-ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ

-ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ Τ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΙΑΝΝΑΣ Β.Λ.

Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων

Αυτόνομο Σχήμα Τοπογράφων

Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής

Ελευθεριακό Σχήμα Πληροφορικής ClassRΟΜ

Ελευθεριακό Σχήμα ΤΕΙ Πειραιά

Συνέλευση Μαθητών/τριών από τον Αναρχικό/Αντιεξουσιαστικό χώρο

 

Καμία ανοχή στις μαφιόζικες πρακτικές

Την Τετάρτη 24/5, κατά τη διάρκεια των φοιτητικών εκλογών, μια ολιγομελής ομάδα ατόμων επιτέθηκε στο παιδαγωγικό και στο κάτω πολυτεχνείο με σκοπό να κάψουν τις κάλπες και να σταματήσουν την εκλογική διαδικασία. Κατά την προσπάθεια αυτή δε δίστασαν να χρησιμοποιήσουν μέχρι και τσεκούρια, προέβησαν σε πλήθος τραμπούκικων και σεξιστικών απειλών, ενώ προχώρησαν σε άσκηση σωματικής βίας, με αποκορύφωμα το ξυλοδαρμό εργαζόμενου του ΕΚΠΑ και φοιτητών/ριών. Το σκηνικό της δράσης αυτής ολοκληρώθηκε με την επίθεση στην κατάληψη του μηχανουργείου, καθώς και το σπάσιμο και το κλέψιμο προσωπικών αντικειμένων.

Οι πρακτικές αυτές διακατέχονται από την φετιχοποίηση της βίας, καθώς κάποιοι εξωτερικοί παράγοντες από την ζωή και την οργανωμένη παρέμβαση εντός των σχολών, αντιλαμβάνονται την σωματική επιβολή ως το απόλυτο μέσο για την επίλυση πολιτικών ζητημάτων, όπως η λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης. Άλλωστε, η συγκεκριμένη κίνηση προάγει την κουλτούρα του ολοκληρωτισμού και της ματσίλας και δεν έχει καμία σχέση με τις πρακτικές ενός απελευθερωτικού κινήματος, ενάντια στην βία του Κράτους και του Κεφαλαίου. Οι μεμονωμένες δράσεις με όρους θεάματος δεν συντελούν στην αλλαγή συνειδήσεων, προς μία κατεύθυνση οριζόντιας οργάνωσης και αγώνα, αλλά αντιθέτως δίνουν πάτημα στο Κράτος και τους μηχανισμούς τους να αναπαράγουν την ρητορική της “βίας και ανομίας” εντός των πανεπιστημίων.

Για εμάς η αντιεκλογική δράση, δεν περιορίζεται σε έναν στείρο αντιεκλογισμό μιας μέρας, αλλά εμπεριέχεται στην καθημερινή παρουσία και δράση στους φυσικούς μας χώρους, που αποδομεί την λογική της ανάθεσης και της ιεραρχίας. Δηλαδή από την μία, στην αντιπαράθεση με την αναδιάρθρωση του πανεπιστήμιου, μέσω των νέων προγραμμάτων σπουδών και οργανισμών, της μείωσης των φοιτητικών παροχών, της εντατικοποίησης της φοίτησης, που στοχεύει σε ένα νέο μοντέλο πειθήνιου/ας εργαζόμενου/ης, καθώς και της εισόδου της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην τριτοβάθμια. Από την άλλη στους αγώνες ενάντια στην φιλελεύθερη ιδεολογία του ατομισμού, του καριερισμού και συνολικά του κοινωνικού κανιβαλισμού. Η ενίσχυση και η σύνδεση των κοινωνικών αγώνων για την προάσπιση των εργατικών συμφερόντων εντός και εκτός των ιδρυμάτων οφείλει να είναι μέρος της ατζέντας του φοιτητικού κινήματος.

Το σύστημα των φοιτητικών εκλογών δημιουργεί την ψευδαίσθηση ενιαίων φοιτητικών συμφερόντων και όχι ταξικών, όπως και την αντίληψη της εναπόθεσης των αγώνων στα χέρια ειδικών. Το ξεπέρασμα αυτών των δομών του φοιτητικού κινήματος, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την μαζικοποίηση των από τα κάτω συλλογικών διαδικασιών, όπως γενικές συνελεύσεις, πρωτοβουλίες αγώνα φοιτητών/ριών και εργαζομένων κ.λ.π. και την ενδυνάμωση ενός ταξικού συνδικαλισμού, που δεν περιορίζεται σε αντιστάσεις και θέσεις άμυνας, αλλά επιβάλλει με βάση τις υλικές ανάγκες και τα κοινά μας συμφέροντα. Η βία μπορεί να αποτελέσει εργαλείο του φοιτητικού κινήματος, όταν νομιμοποιείται από τους καταπιεσμένους/ες και στρέφεται ενάντια στον κόσμο του Κεφαλαίου. Για αυτό και η κατάργηση των φοιτητικών εκλογών είναι χρέος των ίδιων των φοιτητών/ριών και όχι κάποιων “πεφωτισμένων”.

Η κατάργηση των εκλογών είναι υπόθεση του φοιτητικού κινήματος.

Αυτόνομο σχήμα Ηλεκτρολόγων

Αυτόνομο σχήμα Τοπογράφων

Ελευθεριακό σχήμα Πληροφορικής ClassRom

Ελευθεριακό σχήμα ΤΕΙ Πειραιά